Żar ośrodka patelni...

Żar ośrodka patelni - płytki i gardłowy,

zewsząd donosy płaskie z ukosa, od spodu;

przekopujemy przeszłość widzianą za młodu,

pamiętnik wzniosłych czasów suchy i surowy.

Zrywają się do lotu skrawki tęgiej lipy:

piruety, motety zanim w trawnik trafią

zajmować tak dziejami szkoły nie potrafią

jak fragment życiorysu sekretem spowity.

Jesteśmy tu. Nad nami błękit, biel i złoto,

na miejscu opuszczonym przez wzniosłość i zamęt

ja – kruchy archeolog – znowu dałem plamę,

jakbym wyrzekł się wprzódy znajomości rzeczy,

przepadam w nenufarach powiastki lustrzanej…

i tylko pamięć słońca wdziękowi zaprzeczy.