Obok
wierszy Świrszczyńskiej
Odwieczna
gonitwa myśli
między
uczonymi.
Niech
jeden drugiego dojrzy
w
pobladłym prześwicie,
natychmiast
zaczyna się głowić,
jakby mu
drogę zastawić
albo
choć
skórkę
podłożyć…
A
stawką zawodów kwestia:
czy do
ascezy dorasta się latami,
czy wręcz
przeciwnie –
wystarczy
chwila i już.
Najcenniejsza
z cennych,
którą łatwo
przeoczyć,
przespać,
sprzedać
tanio.
Nie sądzisz corono, że nasz świat ,,psieje''w zastraszającym tempie. ,,Wystarczy chwila i już''....A najbarzdiej rzecz dotyczy ,,uczonych w piśmie''.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam najserdeczniej.
alw
Dobry wieczór Alw, przede wszystkim cieszę się tym, że tutaj zajrzałeś; cieszyła mnie także Twoja reakcja na, przypomniała mi dawne czasy i serdeczną wymianę myśli. Ile to już lat?? Od jak dawna się znamy, niektórzy tak długo nie żyją. Zmienia się wszystko, to prawda, zmienia się i psieje. Taki jest widać cel pogoni i gonitwy. Ze Świrszczyńską mam kłopot, miałem z nią kłopot lata temu; z jeden strony budziła podziw, z drugiej - zatykała. Pamiętne zmagania z pierwszego roku filologii: wiersz do analizy w ramach obowiązkowej pracy zaliczeniowej po kilku intensywnych miesiącach rozbiorów bez szczególnych konsekwencji. Na zajęciach - pierwsze skrzypce, w konfrontacji z papierem okręcającym wałek - uczucie pustki w głowie. Przeraziła mnie konfrontacja natłoku: sformułowania wyzbyte wyróżników poetyckości: mało, wręcz bardzo mało, by udowodnić realne posiadanie zintegrowanej wiedzy rzutowanej na fenomen rzeczywistego ludzkiego dramatu. Nie ma za co złapać, ten wiersz czynił zagadkowy zamęt, mordował porządek myśli. Wtedy po raz pierwszy pojawiły się wątpliwości co do faktycznej rangi tej poezji. W istocie brakowało mi doświadczenia, a może wiersz był po prostu ładny, ale za ciasny. Zapytałem prowadzącego, czy mogę przedstawić analizę innego wiersza, wyraził zgodę, co mi na zdrowie wyszło. A w minionym tygodniu Świrszczyńska wróciła jakoś inaczej, zdecydowanie mądrzejsza od swojego życia, mojego również. Pozdrawiam Cię najserdeczniej
Usuń