* * * Czułego ciepła

* * *

Czułego ciepła nagich serc

w kącikach ust ostygłe łzy

bezwietrznej doczekała mgły

wydarta otchłani źrenica.

            Zanim obłędu wozy trzy

            warkoczy i do nich wstążek

            połamią dyszel o resory –

            by trafić tam gdzie bezpański stos

            od muzealnego gwaru

            opalcowane grodzi szkło –

            zanim podziwiając finezję

            złośliwego skryptu

            na szczycie zimnej bramy przetniesz

            ciszę emocją na wyrost –

            pryśnie ślad po mgle.

Łatwiej wyzwolić obóz

niż z obozu.

I przenikliwe światło

rzucić w szczelny korzec.

Niech usta

przejdą na mój chleb.

Niech dłoń smukła bezdomna

przyjmie zimny klucz.

              styczeń 2005, w sześćdziesiątą rocznicę wyswobodzenia

              więźniów obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu